ورناک

امروز توی مسیر خونه داشتم به این فکر می کردم که اگه روزی همه انسان ها بخشیده نشن واقعا ظلم بزرگی در حق بشریته...

این دنیایی که هممون به نوعی باهاش درگیریم سراسر درد بوده و هست... و وزن کلمه «درد» روی دوش همه ما سنگینی میکنه، همه... ، واضحه هرکسی که به آستانه ی درد خودش برسه، دچار تغییر رنگ میشه ، گاهی به سمت سیاهی ... همینه که دنیا رو پر از کسانی کرده که حسودند، کینه توزند ، دشمنی میکنند یا پُر از عقده و خودخواهی اند... اونها تنها برای زنده موندن و ادامه دادن دردهای روی دوششون رو تبدیل کردن... به چیزهایی که نباید ، چون... به آستانه دردشون رسیدن.

پس حیف نیست که انسان به غایت بخشیده نشه؟